czas (jest) po temu

См. также в других словарях:

• czas — m IV, D. u, Ms. czassie; lm M. y 1. zwykle blm «nieprzerwany ciąg chwil, trwania; jedna z podstawowych (obok przestrzeni) form bytu materii» Drogocenny, wolny, zajęty, stracony czas. Czas mija, płynie, upływa, leci, pędzi, ucieka. Czas leczy,… …   Słownik języka polskiego

• być — ndk jestem, jesteś, są, będę, będziesz, będą, bądź, był I w funkcji samodzielnej «zajmować pewne miejsce w rzeczywistości» 1. «mieć byt, istnieć, żyć» Cichy, jakby go nie było. Pomnik jest do dzisiaj. Nie było cię jeszcze na świecie. Był sobie… …   Słownik języka polskiego

• miejsce — 1. Być na swoim miejscu «zajmować odpowiednie dla siebie stanowisko, wykonywać odpowiednią dla siebie pracę»: (...) ważna jest codzienna robota, pewność, że uczestniczy się we wspólnym wysiłku, że widzi się owoce swojej pracy, że człowiek czuje,… …   Słownik frazeologiczny

• jakiś — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, jaki odm, ś ndm, jacyś {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wskazuje na nieokreśloną cechę, której mówiący nie jest w stanie lub nie ma zamiaru bliżej określić; niejaki, pewien, nie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}mod. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tym wyrazem mówiący oświadcza, że nie istnieje stan rzeczy, o którym mowa:a) w połączeniu z czasownikami zaprzecza danej czynności, stanowi, procesowi :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… …   Deutsch Wikipedia

• pora — ż IV, CMs. porze; lm D. pór 1. «okres, w którym coś się dzieje lub coś jest wykonywane; czas trwania czegoś» Pora wiosenna, zimowa. Pora wieczorna, ranna, popołudniowa. Wczesna, późna pora. Pora obiadowa. Pora godowa, lęgowa. Pora obiadu, kolacji …   Słownik języka polskiego

• to — I {{/stl 13}}{{stl 8}}zaim. n odm. jak przym. IIIa, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} wskazuje ogólnie na rzecz, osobę, zjawisko, sytuację, twierdzenia, sądy itp., które mówiący i słuchacz identyfikują na tle kontekstu towarzyszącego rozmowie lub na tle… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• lato — n III, Ms. lecie; lm D. lat 1. «najcieplejsza pora roku, trwająca na naszej półkuli od 24 czerwca do 23 września; okres upałów» Gorące, skwarne, upalne, chłodne, deszczowe lato. Wyjechać na lato. Wynająć pokój na lato. W lecie a. latem dni są… …   Słownik języka polskiego

• ten — m odm. jak przym., D. tego, B. tego (żyw.) a. ten (nieżyw.); ta ż, DCMs. tej, B. tę, N. tą; to n, D. tego, B.=M.; lm M. m. os. ci a. ż. rzecz. te, DMs. tych, B. m. os. tych a. ż. rzecz. te 1. «zaimek wskazujący, będący określeniem rzeczownika,… …   Słownik języka polskiego

• droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska …   Słownik języka polskiego